Podstawy C++

 Wszystkie wiersze, które zaczynają się znakiem # nazywamy dyrektywami preprocesora. Każda dyrektywa musi zaczynać się od nowego wiersza.

Dyrektywa #include

Pierwszym wierszem, który występuje w programie jest dyrektywa

#include <...>

Dzięki niej mamy możliwość dołączania plików do własnego programu. Jeśli mamy potrzebę dołączenia więcej niż jednego pliku - kilkukrotnie wykorzystujemy wyżej wspomnianą dyrektywę, a za kropki wstawiamy nazwę dołączanego pliku.

Język C++ w czystej postaci ma stosunkowo skromny zestaw instrukcji do którego nie ma potrzeby dołączania żadnej biblioteki. Instrukcje, które są wbudowane w język C++ służą w głównej mierze do sterowania przebiegiem programu i organizacji kodu. Nie ma w nim jednak wbudowanych instrukcji za pomocą których mógłbyś wyświetlić tekst, komunikować się przez sieć czy też wyświetlać grafikę na ekranie. Za pomocą dyrektywy

#include

 można jednak dołączyć biblioteki, które nas interesują i dzięki temu można w łatwy sposób pisać po ekranie, korzystać z karty sieciowej, dźwiękowej czy też graficznej.

Biblioteka <iostream>

Jest to podstawowa biblioteka nazywana biblioteką wejścia/wyjścia. Dzięki niej mamy podstawowe funkcje programu takie jak możliwość wypisywania na ekran danych czy też wczytywania ich z klawiatury oraz podstawowe operacje na liczbach takie jak dodawanie, odejmowanie, mnożenie czy dzielenie.
std::cout<<" "; jest to funkcja wypisująca na ekran teks zawarta w bibliotece iostream, std oznacza katalog do którego się odwołujemy jest to skrót prawdopodobnie od słowa standard.

Blok główny programu

Pozostała, niewyjaśniona część kodu jest to:

C/C++

int main()
{
    return 0;
}

Jest to tzw. blok główny programu. Wszystko co jest zawarte między klamrami funkcji int main() będzie wykonywane, aż do momentu napotkania instrukcji

return...;

 gdzie za kropeczki wstawiamy dowolną liczbę - symbolizuje ona kod wyjścia programu.

Programy powinny zwracać kod wyjścia 0, co informuje środowisko systemowe, że program zakończył się poprawnie. Ostatni fragment kodu zawsze będzie występował w naszych programach. Z czasem ulegnie on modyfikacjom, niemniej jednak na chwilę obecną niniejszy fragment kodu jest w zupełności wystarczający.